Senin Hatalarını Ben de Yapabilirim...
En sonunda bir gün bilinçli olarak kentin çok da kalabalık olmayan bir semtine götürdüm, evden çıkarken e kendime ve ona çok göze batacak
Çocuklara âSenin Hatalarını Ben de Yapabilirimâ i Hissettirmek
Kızım Ege 5 yaşına gelmişti ama halen tehlikelere karşı gözü çok karaydı. Yolda yürürken elimi bırakır, etrafa dalar ve her seferinde ben elini tutar, onu yakalardım. Bir süre sözel olarak uyardım, anlattım ama nafile.
En sonunda bir gün bilinçli olarak kentin çok da kalabalık olmayan bir semtine götürdüm, evden çıkarken e kendime ve ona çok göze batacak montlar giydirdim. Yürümeye başladık caddede ve bir aksilik çıkmasın diye de dikkatini montuma çektim. â Bugün keşke bu montu giymeseydim. Terledimâ vs diyerek montumun rengini hatırlattım . Daha beş dakika geçmeden yine elimi bıraktı ve bir dükkanın vitrinine daldı, sonra nasıl olsa beni takip eden var edasıyla daha uzaklara gitti.
Planımı uygulamaya başlamıştım. Ben de Egeâye tam ters istikamete doğru yürümeye başladım ama onu da kontrol ettim. Bir ara arkamdan âAnneeeeeâ diye..Ama ses yaklaşıyor. Demek ki gördü beni ve koşuyor. İyice yaklaşınca döndüm ve hiçbir şey olmamış gibi gülümseyerek â Ne oldu bir tanem? dedim. Bana oldukça kızgın bir ses tonuyla â Neden beni bulmadınâ diye bağırdı, söylendi. Ben asla â Bak sen de böyle yapıyordun. Anladın mı şimdiâ demedim. Ders verir gibi konuşmadım. Çünkü eğer öyle konuşsaydım biliyordum ki yaptığını düşünmek yerine bana kızacaktı. Ben yine çok yumuşak ve üzgün ses tonuyla âAaay ben de dalmışım vitrinlere Egeâcim. Hiç fark etmedim.â dedim ve konuyu birbirimizi kaybetmemek için el ele tutuşmamızın doğru olacağına karar vererek sonuçladık. Ege artık benim de dalgın, dikkatsiz olabileceğimi, hatalar yapabileceğimi biliyor ve bu nedenle kendi algılarını daha iyi kullanmaya çabalıyor.
Sevgiyle kalın.
Meltem Erdemli