Aciz.net

Kötülükten kaç

İstiğfar eyle

Ellerini aç

İstiğfar eyle



De ki Allah bir,

Nurlansın kabir


Yıkılsın kibir

İstiğfar eyle



Allah’a dayan

Nur ile boyan

Ölmeden uyan

istiğfar eyle



Büyüktür Hâlık

Gel huzura çık

Kapısı açık,

İstiğfar eyle



Şehadet getir

Hak yoluna gir

Kalmasın hiç kir

İstiğfar eyle



Herkese kanma

Vakit var sanma

Ateşte yanma

İstiğfar eyle



Aman arkadaş

Nefsinle savaş

Akıt gözden yaş

İstiğfar eyle



Akla güvenme

Malla övünme

Evlilik bir sanattır; ailemizdeki mutluluğumuzu sürdürebilmemizde sanatımızı nasıl icra etiğimizle yakından ilişkilidir. Hangi dallarda mı sanatımızı göstermemiz gerekli, gelin kısaca göz gezdirelim.

Evlilik, güzel ve etkili konuşma sanatıdır. Güzel görebilme ve güzel düşünebilme becerisidir. Karşınızdakini anlayabilme (empati) ve kendinizi anlatabilme yeteneğidir. Karşınızdakinde görmek istediğiniz bütün güzellik, iyilik, olgunluk hallerini önce kendinizde gerçekleştirmeye çalışmadıkça hiçbir şey istediğiniz gibi gitmeyecektir.

Aradığınız niteliklerde bir insan bulma gayretinden önce aranılan niteliklere sahip bir insan olmayı gaye edinmeliyiz.

Henüz evlenmemiş olanlar, kendinizi mutlaka evlilik öncesi becerilerle donatmalısınız. Evlenmiş ve bu yolda epeyce ilerlemiş olanlar, sizi rahatsız eden ve yolunda gitmeyen bir şeyler varsa, evlilikle ilgili becerilerinizi kontrol etmeye başlamanın tam sırası.

Oğul, akıl durur kader yol alır bilmelisin.
Zorluğu yenmek çok zor, az gülmelisin.

Buna olta derler, bir adım gitme sakın ha.
Anne balık nasihat ediyor oğluna.

Ucunda ki yeme aldanma, yutarsan yanarsın.
Şuna çarpma derler, takılırsan kurtulamazsın.

Kunuşurlarken bir avcı atmaz mı serpme ağını.
Ne gelir elden faydası yok, ısırsan parmağını.

Yavrucak soruyor,üzerimize atılan nedir anne?
Yavrum bunada tepeden inme derler bak dinle.

Kaza geldimi göz kör olur, gayri sakınılmaz.
Ecel ağı düştümü, hiç bir canlı kurtulmaz.

Eğer anlarsan, bir musibet bin nasihatten yeğdir.
Kibir iblise mahsutur, doğru söze ne denir.

İçel / Mut 1988


Ali Kılıç Kakiz

Köy köy, çadır çadır, söylerdi kasideler.
Yaptığı fedakârlıklar, asırlara eş değer.
Cennetin gülü, gönül çiceği Şeyma’dır meğer.

Nur dağına yemek getiren Hatice annemizdi.
Uzaklaşıyor gibi bir taşın arkasına gizlenirdi.
Saatlerce efendimizi orada bekler gözlerdi.

Bitmeyen sevdalar iki bedende tek bir ruhtur.
Haticetül - Kûbra kadar bana iyilik eden yoktur.
İnananların dev ahlâk ufukları ne yüce ne hoştur.

Bakışların mana dolu güzellik, ey Allah’ın habibi.
Alemlere gönderilen hem Resûlsün hem nebi.
Sen Gönüllerin pınarı Havzı Kevserin sahibi.

Mekke / Arafat dağı 1400H.


Ali Kılıç Kakiz

Çok kıymetli mücevherlerin boş şeylerde harcanması gibi, o paha biçilemeyen gözler şimdilerde yaratılışına taban tabana zıt bir şekilde, en ziyade “haramları temaşa” fiilinde kullanılmakta ve sahibini nefsinin esiri yapıp düşünmez, akletmez, ulvî hislerden mahrum sefil ve rezil bir köle; sapık ve sapkın bir ruh hastası yapmaktadır.